Νικόλας Γεωργίου: «Η αγάπη για την ΟΜΟΝΟΙΑ το πολυτιμότερο μου εργαλείο»
5 Feb 2015, 8:50 p.m. kifinescom
Ο Νικόλας Γεωργίου μίλησε στο Kifines Radio για την δεκαετία στην οποία φόρεσε περήφανα το Τριφύλλι στο στήθος και εξήγησε τις διαφορές του τότε με το τώρα.
Ο Νικόλας, μίλησε για την ομάδα του 2002-04 η οποία ήταν κατά την άποψη του η καλύτερη ΟΜΟΝΟΙΑ όλων των εποχών, τους νέους Κύπριους και τις συμβουλές του όπως και για τον Καϊάφα και το δύσκολο του έργο στον ηλεκτρικό πάγκο της ομάδας μας. Μας είπε επίσης την άποψη του για τα όσα σαθρά συμβαίνουν στον χώρο του ποδοσφαίρου όπως και για την κάρτα οπαδού.
Ακούστε ξανά τη συνέντευξη του πρώην ακραίου μπακ της ομάδας μας και διαβάστε πιο κάτω μερικά αποσπάσματα από τα όσα δήλωσε:
Kifines Radio - Συνέντευξη Νικόλα Γεωργίου by Kifinescom on Mixcloud
Ο στόχος του να αγωνιστεί στην ΟΜΟΝΟΙΑ:
Από μικρός ήμουν Ομονοιάτης και ήταν το όνειρο μου να αγωνιστώ στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Εξού και βοήθησα για να πραγματοποιηθεί η μεταγραφή μου. Τότε ήταν πολύ δύσκολο να παίξεις στην ΟΜΟΝΟΙΑ όμως η επιμονή και η αγάπη για την ΟΜΟΝΟΙΑ, το κυρίως εργαλείο για να μείνω στην ομάδα για 10 χρόνια, με βοήθησε στο να υπερνικήσω και τις αδυναμίες και τις κακές στιγμές για να είμαι σωστός στο γήπεδο.
Για το πρώτο του παιγνίδι με την ΟΜΟΝΟΙΑ:
Ντεμπούτο στο πρωτάθλημα έκανα στο Δασάκι με τον Εθνικό, σε ένα ματς που κερδίσαμε 2-4. Είχα αν δεν κάνω λάθος τρεις ασσίστ. Το πρώτο μου παιγνίδι στην Ευρώπη όμως ήταν με την Λίνφιλντ, όπου και έσπασα το χέρι μου. Πρωτόγνωρη εμπειρία για εμένα οι 16 χιλιάδες κόσμου, προερχόμενος από την ΑΕΚ που είχε 2-3 χιλιάδες κόσμο.
Στο πρώτο ημίχρονο κάποιος με είχε πατήσει και έσπασα το χέρι μου, όμως όταν το ανάφερα στο ημίχρονο μου είπαν ότι δεν είναι τίποτα. Έτσι συνέχισα να παίζω! Αυτό μου στοίχισε την συμμετοχή μου στον επαναληπτικό όπως και τον πρώτο αγώνα με την Ραπιντ.
Για την ΟΜΟΝΟΙΑ στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας:
Η ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν εκείνο το καιρό πολύ καλή ομάδα. Εξαιρετική. Θα τολμούσα να πω ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ του 2002-04 ήταν η καλύτερη ΟΜΟΝΟΙΑ όλων των εποχών. Ειδικά την χρονιά που χάθηκε το πρωτάθλημα στο τέλος (2004) έπαιξε εξαιρετική μπάλα η ομάδα, υπήρχε όμως και κλοπή από τη διαιτησία.
Για το επίπεδο της τότε εποχής:
Ήταν μια πλειάδα ικανών Κύπριων όπως Ιωακείμ, Μίτσιγγας, Θεοδότου, Καϊάφας, Γιώτης, Χάρης Νικολάου, Καλοθέου και άλλοι μικροί. Και απέναντι μας είχαμε μια εξαιρετική Ανόρθωση. Δεν μπορούσες να τους κερδίσεις εύκολα στο Παπαδόπουλλος.
Πολύ καλοί οι Κύπριοι, όμως πολύ καλοί και οι ξένοι γιατί τότε ήταν μόλις 3 και έπρεπε να τους πετύχεις. Εμείς είχαμε πολύ καλούς ποδοσφαιριστές στην ομάδα όπως τον Κιτάνοφ, τον Μαραγκό, τον Κόσλει, τον Ράουφμα, ο Βέσκο, ο Χάμπερ, ο Γκράιλιχ, ο Μπράσας και ίσως ξεχνάω κάποιους. Πέραν της ποιότητας τους, με την βοήθεια των Κύπριων ένοιωθαν την αγάπη και συνδέονταν με την ομάδα με αποτέλεσμα το πάθος τους να βγαίνει στο γήπεδο.
Για τους σημερινούς Κύπριους που ανεβαίνουν στην ομάδα:
Τα πράγματα έχουν αλλάξει και για να σου δώσω παράδειγμα εγώ υπέγραψα συμβόλαιο 7 χρόνων με πολύ χαμηλές απολαβές. Άρα για 7 χρόνια ήξερες ότι θα ήσουν σε μια ομάδα και δεν μπορούσες το 2ο χρόνο να σηκωθείς να φύγεις. Ένα πρόβλημα που υπάρχει σήμερα, αφού μπορεί λόγου χάρη ο Φυλαχτού να σου κάνει μια-δυο καλές χρονιές και να τον χάσεις.
Ανά πάσα στιγμή μπορούν να πάνε σε άλλη ομάδα ο ποδοσφαιριστής σήμερα και αυτό δεν κατοχυρώνει τις ομάδες μας. Γι αυτούς που θέλουν να καθιερωθούν, πρέπει να τα δίνουν όλα στο γήπεδο.
Έχουν πιο πολύ ταλέντο από τις προηγούμενες γενιές. Αυτό που τους λείπει τους νέους είναι ο τσαμπουκάς, το νεύρο και το να αντέχουν την πίεση. Εκεί πρέπει να εστιάσουν όπως και το να μην παρασύρονται από τους διάφορους μάνατζερ που τους γεμίζουν τα μυαλά με διάφορα.
Θυμάμαι που μας έλεγε ο Μιχαηλίδης ότι ήσουν καλός μέχρι το περασμένο παιγνίδι. Δεν πρέπει να μένεις κολλημένος στην μια καλή εμφάνιση.
Για τις καλύτερες και χειρότερες στιγμές της καριέρας του:
Οι τίτλοι σίγουρα ήταν οι καλύτερες στιγμές της καριέρας μας. Και οι αποτυχίες ήταν οι χειρότερες, ιδιαίτερα όταν θα χαθεί ο τίτλος στο τέλος για μια λεπτομέρεια. Οι μεγάλες νίκες επίσης πάνω στους διάφορους μας αντίπαλους.
Η γιορτή που γινόταν ήταν διαφορετική τότε. Ο κόσμος ήταν διαφορετικός. Ο Κύπριος ένοιωθε περισσότερο τότε την ομάδα του. Δεν υπήρχε ο καναπές ούτε η τηλεόραση. Τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά τότε. Υπήρχε τρομερή προσέλευση κόσμου και διαφορετικός παλμός. Δυστυχώς όσο κι αν θέλουμε δεν μπορούμε να επιστρέψουμε πίσω σ' αυτή την εποχή.
Όπως και η ζωή μας τότε ήταν πολύ πιο ανάλαφρη. Τώρα την έχουμε δυσκολέψει.
Για την φετινή εικόνα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ:
Η ΟΜΟΝΟΙΑ αδίκησε τον εαυτό της στην Ευρώπη. Φανήκαμε και άτυχοι και λόγω διαιτησίας βέβαια, όμως και στο ότι δεν διαχειριστήκαμε σωστά τα τελευταία 5-6 λεπτά του αγώνα εκεί που έπρεπε να πάρουμε τη πρόκριση και δεν θα σταθώ μόνο στο διαιτητή.
Μετά κάναμε μια κάμψη ενώ είχαμε ένα άπειρο προπονητικό τιμ που χρειάστηκε και αυτό το χρόνο του. Τώρα η ομάδα άρχισε να έχει καλύτερο προσανατολισμό και καλύτερη διαχείριση του ρόστερ. Η είσοδος των Φυλαχτού και Οικονομίδη έχουν βοηθήσει επίσης αφάνταστα. Νομίζω πάμε πιο καλά.
Για το δίδυμο Καϊάφας-Άκης στον πάγκο:
Αν ήταν άλλος προπονητής θα τον έδιωχναν σίγουρα με τα αποτελέσματα. Επειδή είναι όμως ο Καϊάφας και ο Άκης και πιστώνω τη διοίκηση για το ότι τους κράτησε, ξεπεράσαμε αυτό το δύσκολο διάστημα. Καλά έκαναν και τους άφησαν γιατί έπρεπε να γίνει αυτό κάποτε στην ομάδα, το να μείνει ένας προπονητής για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ο Καϊάφας ήταν πριν μεν στην Αλκή βέβαια, όμως άλλο να κοουτσάρεις την ΟΜΟΝΟΙΑ και άλλο την Αλκή. Νομίζω ότι βρήκε κι αυτός τον σωστό προσανατολισμό τώρα και βαίνουμε καλώς. Αν η ΟΜΟΝΟΙΑ στο τέλος πάρει και κάποιο τίτλο και ξεπεράσουμε κάπως τα προβλήματα τα οικονομικά νομίζω μπαίνουμε ξανά στον δρόμο του πρωταθλητισμού για τα επόμενα χρόνια.
Για το κεφάλαιο διαιτησία και τα όσα προβληματίζουν το Κυπριακό ποδόσφαιρο:
Ούτε το μισό του χιλιοστού δεν βγήκε ακόμη προς τα έξω από τα όσα συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο. Φταίνε οι διαιτητές όμως φταίνε και οι παράγοντες και η ΚΟΠ. Αν ο παράγοντας δεν πάει να επηρεάσει τον διαιτητή δεν θα το στήσει το ματς ο διαιτητής μόνος του.
Υπάρχει και μία ΚΟΠ που έχει στήσει ένα σύστημα γύρω από τις αξιολογήσεις των διαιτητών, τις επιτροπές και τους παρατηρητές. Ιδιαίτερα τώρα που είμαστε παλαίμαχοι έχουμε μάθει αρκετά πράγματα για τα όσα γίνονταν και γίνονται. Αλλά υπάρχει και εύνοια για συγκεκριμένες ομάδες και όχι μόνο για το αποελ.
Και η ΟΜΟΝΟΙΑ ευνοήθηκε κάποτε γιατί είναι μεγάλη ομάδα, γιατί έβαλε πίεση ο κόσμος ή οι ποδοσφαιριστές, όμως όχι στο σημείο του να στήσει παράγκα με κίτρινες κάρτες, κόκκινες και τα λοιπά. Ασπούμε ένα παράδειγμα που θυμάμαι να παίζουμε με το αποελ, στο δεύτερο - τρίτο λεπτό παίχτης του αποελ πέφτει κάτω και παίρνει αμέσως την κάρτα ποδοσφαιριστής μας γιατί διαμαρτυρήθηκε! Αυτό χαλά την ψυχολογία του ποδοσφαιριστή και περνάει στη ψυχοσύνθεση του το γεγονός ότι αδικείται και αυτό είναι που φέρνει την προκατάληψη. Υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα στη διαιτησία και στη συμπεριφορά των παραγόντων.
Υπάρχουν διαιτητές που είναι πολύ καλοί. Απλά νομίζω ότι δεν θέλουν να σφυρίξουν αυτό που πρέπει να σφυρίξουν λόγω των πιέσεων. Σίγουρα υπάρχουν και οι ανίκανοι, αλλά εφόσον έχει τα πόδια να τρέχει και τα μάτια να βλέπει, τότε δεν δικαιολογείται. Εφόσον υπάρχουν οι πιέσεις οι κομματικές ή άλλης φύσης έχουμε και αυτή τη κατάσταση.
Θα δούμε πως θα λυθεί τώρα το πρόβλημα. Εγώ τα έζησα σαν ποδοσφαιριστής και όντως αδικηθήκαμε σε πάρα πολλά παιγνίδια. Σε αρκετά απ' αυτά καταφέραμε να κερδίσουμε και τον διαιτητή όμως δεν μπορεί αυτό να γίνεται πάντοτε. Η δουλειά του διαιτητή δεν είναι αυτή. Ας κάνει κάποια λάθη, γιατί όπως τους ποδοσφαιριστές είναι φυσιολογικό να κάνουν κι αυτοί τα λάθη τους. Το εσκεμμένο όμως είναι αυτό που ενοχλεί.
Για τις αδικίες κατά της ΟΜΟΝΟΙΑΣ:
Εμάς σαν ΟΜΟΝΟΙΑ στα δέκα χρόνια που έπαιξα μας έκλεψαν από ένα μέχρι τρία πρωταθλήματα και από ένα μέχρι δύο κύπελλα. Αυτό είναι δεδομένο και υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα. Είπα τη λέξη μας έκλεψαν γιατί ήταν κλεψία.
Ούτε πουλώ οπαδισμό, δεν μου αρέσει αυτό. Σκεφτείτε τι παρασκήνιο συμβαίνει. Πως γίνεται σε ένα παιγνίδι να μην μου δίνεις τέσσερα ολοκάθαρα πέναλτι. Τι να σκεφτώ εγώ τώρα; Ότι δεν τα είδε; Αφού ήταν δίπλα! Γιατί δεν τα σφύριξε; Έκανε λάθος;
Το πιο κακό από όλα είναι ότι μπήκε και το ποδόσφαιρο μας στο στοίχημα. Εκεί χάθηκε το παιγνίδι.
Ας τα λύσουν οι αρμόδιοι. Ο κόσμος αποστασιοποιείται γι αυτά τα πράγματα.
Ελπίζω και εύχομαι οι διαιτητές και οι παράγοντες να σταματήσουν να πιέζουν ο ένας τον άλλο. Γιατί μια ομάδα που δεν είναι η καλύτερη να το παίρνει κάθε χρόνο; Αν είναι ας το παίρνει κάθε χρόνο.
Για το ενδεχόμενο δημιουργίας λίγκας:
Το ποδόσφαιρο δεν θα καθαρίσει εχτός κι αν γίνει μια λίγκα με 20 επίλεκτους διαιτητές. Να πληρώνονται επαγκελματικά και να υπάρχει και η παραδειγματική τιμωρία. Όταν αφαιρέσουν τα λεφτά από την τσέπη του διαιτητή τότε θα είναι σωστοί. Με νέους κανονισμούς που δεν θα αλλάζουν εν μία νυκτί για να ευνοηθεί μια ομάδα. Είναι μια διαβρωμένη κατάσταση στο ποδόσφαιρο.Εφόσον υπάρχουν κανονισμοί πρέπει να ισχύουν για όλους και να μην τιμωρούνται κάποιοι κατά το δοκούν. Και γι αυτά έχει τη μεγάλη ευθύνη η ΚΟΠ.
Εγώ έπιασα και το πρωτάθλημα. Να κάτσουμε να δούμε όλα τα ματς και να μου πείτε που ευνοήθηκε η ΟΜΟΝΟΙΑ και που όχι. Άλλο όμως να ευνοείσαι γιατί υπάρχει η πίεση του κόσμου, της κερκίδας και τα λοιπά και άλλο το να μην έχω ομάδα και να παίρνω το πρωτάθλημα.
Για τον κόσμο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και στο θέμα της κάρτας οπαδού:
Υπάρχει πρόβλημα στη κοινωνία μας. Απ' εν μπορεί να δέρει τον γάρο δέρνει το σάμα! Κάρτες οπαδού το είδαμε και στο εξωτερικό ότι δεν δουλεύουν . Δεν μπορείς να καθιερώνεις κάποια πράγματα ετσιθελικά.
Πρέπει όμως να υπάρχει και η τιμωρία. Εγώ είμαι ποδοσφαιριστής. Δεν μπορώ να έχω συνέχεια την έννοια μπας και φάω κάποιο αντικείμενο στο κεφάλι. Και οι παίχτες θέλουν να έχουν την ασφάλεια τους.
Ας υπάρχει το κλειστό κύκλωμα, να υπάρχει σωστή αστυνόμευση και τα προβλήματα αυτά λύνονται. Όπως κάνουν και στην Αγγλία και αμέσως έρχεται αυτόφωρο και σε βγάζει εκτός γηπέδου. Όχι να μου λες να μην στέκεσαι άσκοπα και να κάνουμε τα γήπεδα εκκλησία. Αυτά είναι δικτατορικά πράγματα.
Ο οπαδός να πηγαίνει στο γήπεδο να ενθαρρύνει την ομάδα του στα σωστά πλαίσια. Πρέπει και οι Θύρες να καταλάβουν ότι δεν είναι η ατμόσφαιρα που επικαλούνται η φωτοβολίδα μέσα στο γήπεδο. Αν την φάει κάποιος στο κεφάλι τι θα γίνει. Για όλους το λέω και όχι μόνο για εμάς.
Να πας με το ταμπούρλο και τη φωνή σου να σπρώξεις την ομάδα. Η δύναμη και το όπλο του κόσμου είναι η φωνή του. Ούτε σφεντόνες ούτε φωτοβολίδες που σταματούν την ροή της ομάδας. Να κάνεις πανό και σχεδιασμούς πολύχρωμους με έξυπνες εικόνες.
Πίστεψε με ότι όταν ήμουν ποδοσφαιριστής και άκουα ιβρυσίες δεν ένοιωθα ότι με σπρώχνουν στο γήπεδο. Ο παίχτης θέλει ενθάρρυνση στο γήπεδο. Να ακούσει "ΟΜΟΝΟΙΑ ΛΑΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ"!
Καμιά φορά η κερκίδα να πάει να ρωτήσει τους παίχτες τι τους αρέσει να τους φωνάζουν. Ας το κάνουν αυτό οι οργανωμένοι. Να ρωτήσουν τους ποδοσφαιριστές ποια είναι τα συνθήματα που τους αρέσουν. Ακόμη και τους ξένους.
Και να φωνάζει όλη η κερκίδα μαζί γιατί αυτό κάνει όλη την ομάδα να ανεβαίνει και να προχωρεί. Έχει πράγματα που πρέπει να τα προσέχουμε πάνω στην κερκίδα. Πας στο γήπεδο να σπρώξεις την ομάδα σου και όχι για να μην την βοηθήσεις. Να νοιώθει ο παίχτης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ότι έχει μαζί του τον κόσμο. Να γίνει κολαστήριο η κερκίδα μας. Ίσως να χρειάζονται και κάποια λεφτά για να υπάρχει οργάνωση, όμως εμένα θα μου άρεσε το Αργεντίκο ή Βραζιλιάνικο στυλ κερκίδας. Σε σωστά πλαίσια.
Και ένα τελευταίο μήνυμα στον κόσμο:
Υπομονή σε όλους και εύχομαι να πάνε όλα καλά.