«Η πολιτική διάσταση του προβλήματος»
16 Nov 2014, 1:29 p.m. kifinescom
Η Oμόνοια, το ΑΚΕΛ και οι οπαδοί της
Του Χρίστου Γεωργίου (Εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ 16/11/014)
Τι ακριβώς ζητούσαν οι εκατοντάδες νεαροί, κυρίως, οπαδοί της Ομόνοιας έξω από τα γραφεία του σωματείου την περασμένη την Τετάρτη το απόγευμα; Να σταματήσει η οποιαδήποτε σκέψη εκποίησης του κτηρίου όπου στεγάζεται το σωματείο, όπως σκέφτεται να κάνει το δ.σ. σε μια προσπάθεια της παρούσας διοίκησης να εξασφαλίσει κονδύλια με τα οποία θα επιτύχει τη συνέχιση διατήρησης του ποδοσφαιρικού τμήματος του σωματείου.
Με έντονο τρόπο, και κυρίως δυναμικό, η οργανωμένη μερίδα των οπαδών στέλνει το μήνυμα πως το σωματείο δεν είναι προς πώληση γιατί με αυτό τον τρόπο ξεπουλιέται η ιστορία της Ομόνοιας. Ταυτόχρονα οι νεαροί οπαδοί επαναφέρουν και το ζήτημα που έχει σχέση με την εξάρτηση του σωματείου από το ΑΚΕΛ σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν θυμικές αντιδράσεις για την αποτυχία τών -όπως υποστηρίζουν- εκπροσώπων του κόμματος να διαχειριστούν το σωματείο, τουλάχιστον την τελευταία κρίσιμη και καταστροφική δεκαετία.
Χωρίς εκπλήξεις
Η αντίδραση αυτών των οπαδών της Ομόνοιας βεβαίως δεν αποτελεί έκπληξη. Το λεγόμενο οργανωμένο κομμάτι το οποίο επιθυμεί πάντα να βρίσκεται εντός των γεγονότων, θέλει να καθορίζει ή να συμβάλει στις εξελίξεις. Αισθάνεται μάλιστα πως τη δεδομένη στιγμή το δ.σ. του σωματείου είναι έτοιμο να χειριστεί με λανθασμένο τρόπο την οικονομική δυσπραγία που αντιμετωπίζει ο σύλλογος. Το σωματείο, ωστόσο, και όσοι βρέθηκαν στα συμβούλια, ανεξαρτήτως του πώς, και υπό ποιες συνθήκες βρέθηκαν εκεί, πράττουν ό,τι είναι δυνατόν για να εξασφαλίσουν τη συνεχή δράση του ποδοσφαιρικού τμήματος το οποίο κρέμεται κυριολεκτικά από μια κλωστή. Προς στιγμήν, με την πρωτοφανή κινητοποίηση χιλιάδων ανθρώπων εν μέσω σκληρής κρίσης, πέτυχαν πριν ενάμιση περίπου χρόνο να κρατήσουν ανοικτή την ελπίδα διάσωσής του. Όλοι οι φίλοι του σωματείου, αλλά και ολόκληρη η Κύπρος, βίωσαν κάτι πρωτόγνωρο για τα κυπριακά δεδομένα. Η οικονομική ενίσχυση της Ομόνοιας με τις χιλιάδες ψυχές να συνδράμουν, αφού αφουγκράσθηκαν τους κραδασμούς μια πιθανής πτώσης, έδρασαν συλλογικά για να μην ζήσουν μια θλιβερή στιγμή για τους ίδιους, για τα βιώματά τους, για την παιδική και εφηβική τους ηλικία, για τη χθεσινή και αυριανή μέρα. Αυτή η αγάπη που φθάνει στα όρια της λατρείας κράτησε στη ζωή το σωματείο.
Οι πάντες, ωστόσο, είχαν συναίσθηση των δυσκολιών και της πολυπλοκότητας αυτής της προσπάθειας.
Η συγκυρία
Τι πίστευαν ωστόσο εκείνες οι χιλιάδες φίλοι του σωματείου στις αρχές του 2013; Πίστευαν πως ταυτοχρόνως με την προσπάθεια οικονομικής εξυγίανσης του σωματείου θα άρχιζε και μια πραγματική αλλαγή της δομικής του λειτουργίας. Οι μήνες που ακολούθησαν τη μεγάλη οικονομική εκστρατεία δημιούργησαν στο σωματείο ένα αέρα συζήτησης και προβληματισμού με αποτέλεσμα να λυγίσει και να φιλελευθεροποιηθεί, κατά κάποιο τρόπο, το σύστημα εγγραφής νέων μελών στο σωματείο. Αυτή ωστόσο η διάσταση και η πρόοδος στα δεδομένα του σωματείου δεν συνοδεύτηκε από κάτι πιο σημαντικό: Από μια εσωτερική τομή με πρωταγωνιστές εκείνους που ακόμη επηρεάζουν τα γεγονότα, έτσι που να δημιουργηθούν συνθήκες εκσυγχρονισμού και αλλαγής της δομής του ποδοσφαιρικού τμήματος, αλλάζοντας τη λειτουργία του, απελευθερώνοντας τη δυναμική του και τη συγκυρία των καιρών και δημιουργώντας ένα νέο μοντέλο διοίκησης και διαχείρισης.
Χάθηκε η ευκαιρία;
Το σωματείο και αυτοί που επηρεάζουν τις τύχες του είχαν την ευκαιρία εκμεταλλευόμενοι την πραγματικά απίστευτη κινητοποίηση των φίλων του, το μεγάλο παρών των φίλων του στις αρχές του προηγούμενου έτους, να ανοίξουν το σωματείο σε όλους εκείνους που θα ήθελαν να συνδράμουν στη μετεξέλιξή του. Όπως ο «Π» πληροφορείται, υπήρξαν τέτοιες περιπτώσεις επενδυτών που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά. Οι οποίοι, ωστόσο, διαπίστωσαν πως η διοίκηση του σωματείου και η εσωτερική σχέση του με το ΑΚΕΛ, αλλά κυρίως ο τρόπος λειτουργίας του, εμπόδιζαν την υλοποίηση τέτοιων προτάσεων. Η προσπάθεια που έκαναν οι φίλοι του σωματείου πριν ενάμιση χρόνο θα μπορούσε να λειτουργήσει ως κατευθυντήρια γραμμή για τις επόμενες κινήσεις και της νέας διοίκησης του σωματείου.
Ωστόσο το σωματείο μπλέχθηκε εκ νέου στον φαύλο κύκλο μιας χωρίς ουσία και λογική κομματικής εξάρτησης. Οι κινούντες τα πράγματα στο παρασκήνιο πέτυχαν την αλλαγή της διοίκησης περίπου ταυτόχρονα με την αλλαγή προσώπων στο ΑΚΕΛ, καθορίζοντας και ποιο εκ των στελεχών του κόμματος θα είχε την «πολιτική ευθύνη» της Ομόνοιας. Το αποτέλεσμα αυτών των διεργασιών ήταν να χαθεί ακόμη μια φορά το μομέντουμ. Να διατηρηθεί το σωματείο σε μια συμβατική σχέση με την εξέλιξη και να καταστεί το ποδοσφαιρικό τμήμα ολοκληρωτικά όμηρος μιας οικονομικά μπακαλίστικης προσέγγισης μόνο και μόνο για να μην υπάρξουν σκέψεις και συζητήσεις για να δοθούν λύσεις με ταυτόχρονο άνοιγμα του σωματείου προς τον κόσμο του από τη μια και προς επενδυτές από την άλλη.
Η κομματική λογική
Η κομματική λογική σε σχέση με την επιμονή να κρατηθεί υπό έλεγχο η Ομόνοια είναι πως η ιστορική της πορεία την προσδιορίζει ως ένα σωματείο που έχει σχέση με την πορεία της Αριστεράς στην Κύπρο.
Το επιχείρημα επομένως που τίθεται από εκείνους που αντιτίθενται στη μετατροπή του σωματείου σε μια εταιρεία λαϊκής βάσης είναι πως θα χάσει τον ιστορικό του χαρακτήρα. Αυτός ωστόσο ο ιδεολογικός αυτισμός, ο οποίος καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα, οδηγεί στο τέλος της ημέρας στο να φορτωθούν όλοι εκείνοι που θεωρούν ιδιοκτησία το σωματείο, την ευθύνη μιας πιθανής πτώσης. Κάποιοι οι οποίοι με την αίσθηση ότι αυτό το σωματείο είναι το δικό τους τσιφλίκι έκαναν τους πιο γελοίους, αλλά δυστυχώς εγκληματικούς χειρισμούς, με αποτέλεσμα να φέρουν το σωματείο στη δύσκολη θέση στην οποία είναι σήμερα.
Το γενικό συμπέρασμα των φίλων του σωματείου είναι πως αυτό που σήμερα χρειάζεται είναι μια άλλη προσέγγιση στον τρόπο διοίκησης του, μακριά από κομματικές εξαρτήσεις. Αυτή η μορφή διοίκησης μπορεί να έχει αντέξει τα προηγούμενα χρόνια, σήμερα όμως μια τέτοια εξάρτηση είναι από μόνη της καταστροφική.
Σήμερα τα πάντα έχουν αλλάξει. Η άμεση δημοκρατική συμμετοχή των φίλων της ομάδας στη διαχείριση αυτού του σωματείου είναι πλέον μονόδρομος. Όσο ορισμένοι δεν αντιλαμβάνονται το οφθαλμοφανές, άλλο τόσο θα είναι πιο οδυνηρή η διαδικασία εξυγίανσης του σωματείου. Όσοι επιμένουν ότι το σωματείο μπορεί να λειτουργήσει με ντιρεκτίβες από άλλα κέντρα αποφάσεων, φέρνουν ακόμη πιο κοντά το σωματείο στην πτώση του.
H οπαδική λογική
Από την άλλη οι οργανωμένοι φίλοι της Ομόνοιας θα πρέπει να αντιληφθούν πως δεν μπορεί να λειτουργήσει το σωματείο χωρίς οικονομική εξυγίανση. Δεν είναι με φωνές και διαμαρτυρίες και ετσιθελισμούς που θα επιτευχθεί ο στόχος της σωτηρίας του σωματείου. Χρειάζεται να υπάρξει συντονισμός ,καλή διάθεση και κυρίως να υπάρξει στόχευση. Δεν είναι με την δημιουργία εσωτερικών εχθρών και τελεσιγράφων που θα διασωθεί μια ποδοσφαιρική ομάδα. Όλοι επομένως στην ομόνοια, κομματικοί και διοικητικοί σύμβουλοι, οργανωμένες κερκίδες, βήματα έκφρασης του «οπαδισμού» όπως είναι οι διάφορες ιστοσελίδες και κυρίως οι φίλοι του σωματείου , θα πρέπει να αντιληφθούν πως χρειάζονται ρηξικέλευθες αποφάσεις. Αλλαγή νοοτροπίας, αλλαγή διαχείρισης της ποδοσφαιρικού τμήματος και αν αυτό δεν είναι αρκετό υπάρχει και ο δρόμος της αναγέννησης μέσα από οδυνηρές αποφάσεις.